18 Mart 2010 Perşembe

Anne Yarısı

Ablama çok düşkünümdür. Hamile olduğunu eniştemden sonra ilk bana söylemişti. Haberi aldığım andan itibaren, aynı sevgiyi yeğenimede duymaya başlamıştım. Teyze olduğumda 19 yaşındaydım. Doğumdan sonra prensesi kucağıma aldığımda çok farklı bir duygu hissetmiştim. Tarif edemiyorum bile.

2 yaşlarındayken havuza gittiklerinde devamlı ablamı arardım. Kolluk taksanda simitte tak, kenarda yürüken düşer falan diye. Ablam bunalırdı belki, ama napıyım o anne ise bende anne yarısıyım :)) onun kadar bende seviyorum onları

Sevgi verildiği zaman karşılığını muhakkak alıyor. Şuan sevgi sıralamasında yeğenim beni anne babasından sonra 3. sıraya koyuyor. Hatta onlara kızdığı zaman 1. sıraya çıkıyorum :)) Kız çocukları biraz büyüyünce anneye teyzeye arkadaş oluyor. Artık 11 yaşında, beraber mağazaları geziyoruz, modadan konuşuyoruz kahve eşliğinde dedikodu  bile yapıyoruz. Birde 7 yaşında erkek yeğenim var, onunla da maç yapıp ps oynuyoruz. Ama o muhabette baba ve eniştesini tercih ediyor. Bu yaşta bile kızsal mevzular ilgisini çekmiyor.

Ablamla ben amca ve teyzemize çok düşkünüzdür. Her zaman bize destek oldular. Bizim için bir anne ve babaydılar. Aynı ilişkiyi bende yeğenlerimle kurmak istedim ve başardım sanıyorum. Biraz daha büyüyüp te bunları okuduklarında burdan da görsünler istiyorum; teyzeleri onları her şeyden çok seviyor ve her zaman yanlarında olucak.

Hiç yorum yok: