İşe başladıktan sonra kar yağışını sevmediğimden bahsetmiştim. Bugün kahve eşliğinde camdan yağışını izlerken tekrar sever gibi oldum. Ama sonra bizi eve hapsettiği için gene sevmekten vazgeçtim. Karla gel gitli karışık bir ilişkimiz var. O beyaz saf görüntüsünün altında kara bir şeytan olduğunu bir kez daha gösterdi. Bugün Tahtakale'ye gidip incik boncuk alacaktım. Ama maalesef bizim burdan çıkmak imkansız :(( oysaki hafta başından beri tek hayalim bügün ordaki dükkanları gezmekti. Birşey beni engellediği zaman daha çok ilgimi çekiyor. Şuan için en büyük isteğim Tahtakale'ye ulaşabilmek. Kısmet haftaya artık.
P.S: Bu da evimizden kar manzarası. Güzel gözüküyor sanki. Sanki az da olsa seviyorum karı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder