Süper Babaannem

Ben büyümekten en çokda babannem yüzünden korkardım. Büyüyünce onun gibi pek çok konuda yetenekli olmam herşeyi bilmem gerekir zannediyordum ve bu kadar çok şeyi öğrenecek olmak beni korkutuyordu. Aslında korkularım boşunaymış, büyüdükçe onun ender rastlanan bir insan olduğunu gördüm.

Şimdi bakalım ben ne öğrenmişim, ve öğrenememişim.

Dikiş konusunda çok yetenekliydi. Gelinlik, nişanlık bile dikebiliyordu, hatta dikmekle kalmayıp modelinide kendi çizerdi. O zamanlar bir moda evi açsaydı kesin bir numara olurdu. Çocukken bize çok güzel şeyler dikerdi ama biz kıymet anlayacak yaşa geldiğimizde o dikmeyi bıraktı.

Örgüsü müthiştir, elde örüldüğü hiç anlaşılmaz. Okul boyunca resimlerimi hep o çizmişti.

Müthiş bir sesi var, o dönemlerde gittikleri gece kluplerinden tanıdıkları ünlü arkadaşları varmış. Plak doldurması için çok fazla teklif almış ama dini inançlarından dolayı kabul etmemiş. O ses bende olsaydı dediğim çok oldu.

Yeniliklere bayılır, devamlı takipte olurdu. 25 yıl önsesinde bizim evde amerikan servisler kullanılırdı. Sonra elektrikli ekmek dilimleyicimiz dahi vardı. Ondan sebep bıçakla ekmek kesmeyi çok geç öğrendim.

Kalorifer kazanında bir sorun, tesisatda problem mi var, ustalara nasıl yapacaklarına dair direktif verirdi. Dedemden dolayı siyasetle iç içeydi, politika ile ilgili bildiği ve konuştuğu çok şey olurdu. Futbol konusunda da bilgiliydi ofsaytın ne demek olduğunu ondan öğrenmiştim.

Zeytin yağlıları, kurduğu sofralar ile meşhurdur. Sonra küçük odamızın bir duvarı kütüphaneydi. Kitap okuma alışkanlığımı özelliklede tarihe merakım ondan bana geçmiş. Gözü onu zorlasada hala kitap okumaya devam ediyor.

Okey, tavla ve konken, çanak vb. kağıt oyunlarını bize öğretmişti. İlerde oynamasanızda bir ortamda lazım olur bilmiyorum demek zorunda kalmayın derdi.

40 yaşında başartüsü takmaya başlamış. Davetlerde herzaman şık broşlu boneler takardı. O kadar güzel ve farklı takardıki, o zamanlar pek yaygın da olmadığı için görenler çok şaşırırdı.

Görgü kurallarına çok dikkat ederdi. Küçük yaştan itibaren başkalarıyla sizli, bizli konuştururmaya alıştırmıltı. Bundan sebep sokakta oyun oynamamıza 7 yaşdan sonra izin vermedi. Hanımefendi kızlar sokakta oynamazmış, bu huyu kötüydü :(

 Bende de var olanlar : kitap okuma alışkanlığı, oyunlar, birde güzel yemek yaptığımı söylüyorlar. Dikiş yok, örgü çok az,  ses berbat, resim çizimi sıfır, bir çivi bile çakamam,  politika ve futbola hiç girmiyorum.
 Demekki çok şeyde yetenekli olmadan da yaşanabiliniyormuş. Ama yeteneklerinden en az biri bana geçseymiş kendimi daha iyi hissederdim.
 
Tamam doğal yetenekler yok ama bazı şeyleri öğrenebilirmişim. Zamanında kızım paça yapmayı öğretiyim dediğinde burun kıvırmasaydım keşke. Şimdi dikiş öğrenmek için kurs arıyor olmazdım.      2 sene önce akıllanmaya başladım, zincir çekmeyi, ilmek atmayı, çiçek yapmayı göstermesini istedim. Şimdi her gördüğümde bir şeyler öğrenmeye çalışıyorum.